این ترم بنده درس تاریخ ریاضیات برداشته بودم که برای ارائه فردی یک دانشمندی رو معرفی کردم به نام آقای "کورت گودل" که استاد ایشونو نمی شناختن. و بعد از ارائه بنده گفتن که مطلبت خیلی جدید و خوب بود. چون واقعا روش کار کرده بودم!
و برای ارائه گروهی مون هم خانم "مریم میرزاخانی" رو معرفی کردیم که باز هم بعد ارائه م استاد تشکر کردن! و گفتن که خیلی خوب بود!
اما جالبه بدونید که تقریبا اگه بخام آمار بدم مینیمم 50 درصد بچه ها علاقه داشتن موقع ارائه شون کلاس خالی تر باشه و همین طور بچه ها هم گوش ندن و همهمه باشه! درست عکس من! که دوست داشتم کلاس پر باشه و همه هم ساکت باشند و با دقت گوش کنن! که همین طور هم شد! تعریف از خود نباشه ولی مینیمم 40 درصد هم کلاسی ها از مطلبم تعریف کردن و تشکر کردن و به کارم امتیاز دادن!
و با همه ی این اوصاف من 18 گرفتم! از نمره دیگران اطلاع ندارم اما ارائه ی هیچکسی -حداقل به ظاهر- این طوری به دل بچه ها و حتی خود استاد ننشسته بود!
انتظار داشتم 20 بشم!
موضوع ارائه گروهی مون به پیشنهاد خود استاد بود! ولی موضوع فردی رو خودم انتخاب کردم و اونم سر یک کلاس دیگه یک استاد دیگه اسمشو بهمون گفت و من دنبالش کردم که البته هیچ وقت هم فرصت نشد ازش تشکر کنم! الان که فکر می کنم میبینم روی تعریفای دیگران هیچوقت نمیشه حساب کرد! روی امتیاز دادن ها و تشکرها و حتی نگاهای تحسین برانگیز و مشتاق هیچ استادی نمیشه حساب کرد!
همه نمره هام همچین وضعی دارن... پایین نیستن، اما به میزان تلاشم هم نیستن...