دست نوشته های دانشجویی

مرگا به من که با پر طاووس عالمی؛ یک موی گربه وطنم را عوض کنم!

این جمله ها برای خیلی از ماها خوش نمیاد! میگن یه روز می رسه که کارای عادی با خجالت انجام میشن! یه روز می رسه که مسلمانی که به قوانین اسلامی عمل می کنه تمسخر میشه! یا آدمی به جرم وطن دوستی...

سؤال من اینه که کسی که مسلمانه نباید به قوانین دینش باشه؟ و اگر به اون دین نیست که کلاً اسمش هم مسلمون نباشه! حرفی که می زنم غیر عادیه؟!

من خاصم؟ من عجیبم؟ اگه کسی رو می بینم که تو شبکه های اجتماعیش به دشمن اسلام (هر جور دشمنی!) علاقه نشون میده، و بعد به امام حسین هم علاقه نشون میده، تعجب میکنم؟ من غیر عادیم؟ اگه یه ایرانی رو می بینم که طرف هر گونه خارجی رو می گیره ولی به ایران که می رسه فقط غر می زنه و نقد می کنه! ( البته نقد کار بدی نیست؛ ولی نقد رو باید بتونی به گوش شنونده برسونی)

علاقه من به ایرانم غیر عادیه؟ ولی علاقه تو به کشورهای غربی طبیعیه؟!

الان جای این نیست که بخام توضیح بدم دشمن کیه و دوست کیه؛ چون من متخصص این صحبتا نیستم! فقط اگه دو گرم منطق اضافه کنی، می فهمی که اگه دوست رو از دشمن شناختی، باید بدونی که راه دشمن از راه دوست جداست! اگه یکی شو قبول کردی؛ دیگری رو کلاً رد کن...