دست نوشته های دانشجویی

این صرفاً نظریه منه...

جدیداً مد شده برای بچه ای که هنوز دنیا نیومده کلی اسباب بازی میخرن. این موضوع نه به نفع کودکه و نه به نفع والدین. چون بچه ای که دنیا میاد این اسباب بازی ها رو جلوی چشمش میبینه و براش کسل کننده است. بچه های این نسل بسیار باهوش هستند. خیلی از بچه ها با اسباب بازی هاشون فقط یک بار بازی میکنند و خسته میشن. و این اونا رو به سمت اسباب بازی های بزرگتر ها میکشونه مثل موبایل و تبلت و... بهترین کار اینه که اسباب بازی ها جلوی چشم بچه نباشه. از کودک بخایم کاری انجام بده و به عنوان جایزه از اون اسباب بازی ها کمک بگیریم. اون اسباب بازی برای بچه با ارزش تر میشه. هم قدرشو میدونه و زود خراب نمیکنه. هم دیگه براش به اون صورت خسته کننده نیست. و هم این که باعث میشه بچه زیاده خواه بار نیاد. و هم اینکه به طور ناخودآگاه باز هم به حرف والدینش گوش میکنه چون میدونه که این کار پاداش داره.

بسیاری از پدر مادر ها -بیشتر همون پدر مادرایی که از تربیت بچه هیچی نمیدونن و فکر می کنن که بچه باید حسرت هیچ اسباب بازی به دلش نمونه- حتی قبل از اینکه دنیا بیاد براش همه جور اسباب بازی میخرند. اولاً که روان شناسا میگن اگر میخاید بچه تون خودخواه نباشه، بهتره که گاهی طعم ناکامی رو بچشه! دوم اینکه باید بدونه بعضی چیزا به شرط زحمت به دست میاد مثلاً اون باید به حرف پدر مادرش گوش کنه تا یه اسباب بازی جایزه بگیره، و سوم اینکه باید بدونه گاهی بعضی چیزا رو نداشته باشه، براش بهتره! مثلاً یه بازی رایانه ای خشن و +17 برای یه بچه ده ساله مناسب نیست! و شاید گاهی هم بهتر باشه به کودک یاد بدیم که خودش پول جمع کنه و اسباب بازی دلخواهشو بخره! این طوری حتی اقتصادی تر بار میاد... و از همه مهم تر کودکی که خودخواه بار اومده اول از همه باعث آزار والدین میشه! بهتر نیست که کودکان رو علیه خودمون تربیت نکنیم!؟