دست نوشته های دانشجویی

دنیای بچه ها واقعاً دنیای زیباییه. بچه ها هیچ موقع به ارزش مادی اشیا توجه نمی کنن. اونا فقط دنبال این هستن که چیزی که دلشون میگه داشته باشن . همین کافیه که مامان باباشون اونا رو تأیید کنن! برای اونا بهترین احساس اینه که برای مامان باباشون عزیز باشن.

بچه ها همیشه تو نقاشیاشون وقتی آدما رو می کشن، دستای آدما رو، رو به بالا می کشن، درست مثل کسی که داره دست تکون میده، یا حتی آدمی که داره دعا میکنه، یا اینکه داره پرواز میکنه، اونا عاشق پروازن...

حقیقت اینه که تو دنیای اونا همین طوریه، اونا دائماً در حال پروازن، اونا دنیا رو جور دیگه ای می بینن، تو دنیای اونا ما ها خیلی بزرگیم، برای اونا همه ی آدما دوست داشتنی هستند مگر اینکه عکسش ثابت بشه!

چیزی که من تجربه کردم این بود که هر چقدر کوچیکتر باشی، آرزوهای بزرگ تری داری...