1) اپسیلون:برابر با 0007/. اپسیلون مقدار نسبی هیدروژنی است که در انفجار بزرگ از طریق همجوشی به هلیوم تبدیل می شود.اگر این عدد به جای 0007/، 0006/ بود منجر به تضعیف نیروی هسته ای می گردید و به این ترتیب پروتون ها و نوترون ها به یکدیگر وابسته نمی بودند.دوتریوم(دارای یک پروتون و یک نوترون) نمی توانست شکل بگیرد بنابر این عناصر سنگین تر هرگز در ستاره ها ایجاد نمی شدند.اتم های بدن ما هرگز شکل نمی گرفتند و کل جهان به هیدروژن تبدیل می شد.اگر ابسیلون برابر 0008/ بود، آن گاه همجوشی چنان سریع صورت می گرفت که هیچ هیدروژنی از انفجار بزرگ باقی نمی ماند و امروزه ستاره ای وجود نداشت که به سیارات انرژی بدهد.

2) عدد N: برابر است با 10 به توان 36 که برابر است با قدرت نیروی الکتریکی تقسیم بر قدرت گرانش.این عدد نشان می دهد گرانش تا چه حد ضعیف است.اگر عدد N از این کمتر بود آن گاه ستارگان نمی توانستند متراکم شوند و دما های زیاد برای همجوشی را ایجاد کنند.بنا بر این ستارگان نمی درخشیدند و سیارات درون سیاهی سردی فرو می رفتند.اما اگر گرانش حتی ذره ای قوی تر بود ستارگان بسیار سریع داغ می شدند و سوخت خود را چنان سریع می سوزاندند که حیات هرگز فرصت آغاز پیدا نکند.

3)عدد امگا: چگالی نسبی جهان : اگر امگا خیلی کوچک می بود آنگاه جهان بسیار سریع منبسط و خنک می شد.ولی اگر امگا خیلی بزرگ می بود جهان قبل از اینکه فرصت حیات پیدا کند از هم فرو می پاشید.
4)لاندا:ثابت کیهانی که سرعت جهان را تعیین می کند.اگر این عدد تنها به مقدار کمی بزرگ تر می بود با نیروی ضد گرانشی که ایجاد می کرد جهان از هم می پاشید و سریع به حالت انجماد بزرگ فرو می رفت که در نتیجه حیات را غیر ممکن می ساخت.اما اگر ثابت کیهانی عددی منفی بود جهان به شدت متراکم شده و قبل از اینکه حیات شکل بگیرد دچار فروپاشی بزرگ می گردید.
5)عدد Q دامنه ی اختلالات موج در تابش ریز موج پس زمینه که برابر با 10 به توان 5- می باشد.اگر این عدد کمی کوچکتر از این می بود آنگاه جهان به شدت یکنواخت می شد،توده ی بیجانی از گاز و غبار که هرگز به شکل کهکشان ها و ستاره های امروزی در نمی آمدند.در این صورت جهان یکنواخت،بی معنی و عاری از حیات می شد.اگر بزرگتر از این مقدار بود آنگاه در تاریخ جهان ماده زودتر به شکل ساختار های بزرگ ابرکهکشانی متراکم می گردید .
6) عدد D : تعداد ابعاد فضا:اگر فضا یک بعدی باشداحتمالا حیات نمی تواند وجود داشته باشد زیرا در این صورت محتویات جهان چیز قابل توجهی نخواهد بود.ذرات بدون هیچ برهمکنشی از یکدیگر عبور می کردند.بنابر این می توان گفت جهان هایی که در یک بعد وجود دارند نمی توانند حیات داشته باشند.در فضاهای دو بعدی نیز با این مشکل مواجه هستیم که احتمالا شکل های مختلف حیات در این فضا در نهایت متلاشی یا تجزیه می شوند.از نظر علم زیست شناسی نیز هوش نمی تواند در کمتر از سه بعد وجود داشته باشد.در فضای چهار بعدی،مشکل دیگری وجود دارد،سیاره ها دیگر در مدار خود به دور خورشید پایدار نیستند.قانون جذر معکوس نیوتون با قانون مکعب معکوس جایگذین می شود.به بیان دیگر عدد سه در ابعاد فضایی عددی ویژه است.یعنی دقیقا در فضای سه بعدی می توان به جستجوی حیات پرداخت و آن جهان دقیقا جهان ما است.