دست نوشته های دانشجویی

این استاد ها هم که چه چیزها از آدم انتظار دارند! می گویند احسن اعمال شما برای امروز این است که کوییز خوبی داشته باشید! اول ترمی کوییز ؟! آن هم کوییز غافل گیری؟! آن هم نظریه اعداد؟! من در ذهنم احسن اعمال را پیچاندن کوییز می دانم! کوییز دیگری را برای درس حل عددی به صورت کاملاً قانونی پیچاندیم! درحالیکه احساس فتح قله ی اورست به همگی ما دست داد! آخر هر چارصد سال یک بار ستاره ی اقبال ما رو می شود و می توانیم آن استادی که در چند پست قبل توصیفش کرده بودیم، را قانع به انجام کاری کنیم! (فرق دانشگاه و دبیرستان) کوییز امروز را که بد دادیم، دیگر حاشیه هایش بماند...

حالا مثل بعضی موجودات مانده ایم در آن کوییزی که پیچانده بودیم، به این علت که هفته ی آینده قم نیستیم... نمی دانیم چه کنیم؟ ایکاش کوییز داده بودیم... احسن اعمال ما همین پشیمانی شد...