از ایده های خلاقانه میترسیم؟!
میلان |
آیا جامعه واقعا برای خلاقیت ارزش قائل است؟ ممکن است مردم بگویند که جامعه عاشق آدمهای خلاقی با ایده ها و راه حل های نوآورانه است، اما آیا واقعا این طور است؟ شاید خودتان تجربه کرده باشید که معلمها چندان میانه ای با دانش آموزان خلاق ندارند. در تحقیقی هم که در سال ۱۹۹۵ انجام شد، همین مطلب اثبات شد. البته شاید این مسئله به این خاطر باشد که دانش آموزان خلاق، عموما سرکش تر هستند و دوست ندارند از قوانین روتین تبعیت کنند.
اما این مسئله تنها منحصر به مدرسه ها نیست، در صنعت، اقتصاد و دانشگاه ها هم وضعیت مشابهی حکم فرماست، مثلا در حالی که رؤسای سازمانها میگویند که خواستار ایده های خلاق هستند، شواهد نشان می دهند که به سبب محبوبیت نهانی پیروی از روتین ها و همرنگی با جماعت، اندیشه های خلاق طرد میشوند. در تحقیقی که در سال2011 انجام شد؛ پژوهشگران پی بردند که گرچه ممکن است در مقام حرف، مردم خلاقیت را بستایند، اما به صورت ناخودآگاه، فکر دیگری در مورد خلاقیت دارند و درست مثل اندیشه های نژادپرستانه که به صورت مخفی در ذهن ما آشیانه دارند، ما در نهان نسبت به خلاقیت مقاومت داریم.در جریان تحقیق یادشده، مولر و همکارانش دریافتند که عدم اطمینانی که فکر کردن در مورد خلاقیت در سر مردم ایجاد می کند باعث میشود که اندیشه های منفی در مورد خلاقیت در سرشان ایجاد شود و آنها را از پیروی کردن از ایده ها بازمیدارد. این تحقیق تأیید کننده این مسئله است که مردم به خاطر افزایش حالت عدم اطمینان که ایده های خلاقانه ایجاد میکند، میانه ای با این ایده ها ندارند و ناخودآگاه چنین تفکری در ذهن مردم شکل می گیرد: ما می دانیم که چگونه کارهایی را که قبلا عادت به انجام دادنشان داشتیم، انجام بدهیم. چیزهایی جدید مرموز و مبهم هستند. چگونه میتوانیم به آنها دست بیابیم؟ آیا انجام آنها عملی است؟ اگر اشتباه کنیم، چه میشود؟ و … کلا ما از عدم اطمینان خوشمان نمی آید و دوست داریم از این حالت بگریزیم . متأسفانه در جریان روند خلاقیت از آنجا که ما باید کاری را انجام بدهیم که قبلا انجام نشده، نوعی عدم اطمینان ذاتی وجود دارد.ما دوست داریم که به صورت عادتی تصمیم گیری کنیم و انتخاب هایی کنیم که به نظرمان عملی تر می آیند.