دست نوشته های دانشجویی

من تازه فهمیدم که ریاضی خوندن چقدر کار سختیه! 

یه استاد زبان دارم که درست مثل خود خارجیا انگلیسی حرف میزنه؛ جوری که خودش تعریف می کنه یه عده رو سر کار گذاشته بوده؛ تا مدت ها فکر می کردن که این خارجیه! ولی میگه من همیشه به اونایی که ریاضی شون خوب بود حسودیم میشد؛ چون هیچ وقت ریاضیم خوب نبود...

اون موقع که دانشجوی کارشناسی بودم معمولاً نگرش ذهنیم این بود که وقتی میشه با ده پاس شد چرا آدم خودشو خسته کنه و انقدر درس بخونه که بیست بشه؟! و همچنین فرق نمره های نزدیک 20 رو با 20 نمی فهمیدم... فکر می کردم که وقتی یه روز درس خوندم و 10 شدم لابد اگه دو روز درس بخونم 20 میشم. ولی از همین تریبون اعلام می کنم که چنین چیزی ممکن نیست. به دلیل اینکه نمیشه نسبت گرفت. به عنوان مثال اگه یه روز بخونیم 10 میشیم. دو روز بخونیم 15 سه روز بخونیم 17 چهار روز بخونیم 18 پنج روز 18.5 شش روز19 هفت روز 19.25 و اگه ده روز بخونیم شاید 20 بشیم! شاید یه روز یه فرمولی براش بنویسم و به دانش آموزا اعلام کنم ولی بیشتر از اون دلم می خواد که دانشجوهایی که مثل خودم تو توهم بودن رو از توهم دربیارم و بگم که چون یکی جزوه رو 5 دور خوند و آخرش 15 شد و شما دو دور خوندین و 13 شدین دلیلی نداره که شما از اون باهوش تر باشین! چون دقیقا در تعداد دور های مطالعه جزوه هم یه همچین فرمولی وجود داره...

حداقل تو درس ریاضی که این طوریه شاید تو درسای حفظی این طوری نباشه. خلاصه اینکه از این به بعد به جرأت میگم همه چیز تو ریاضی سخته !

یه عده ای هستن که وقتی می فهمن ریاضی خوندی دهنشونو کج می کنن می گن چه حوصله ای داری من همون دبیرستان از شر ریاضی خلاص شدم! و من فقط بهشون لبخند می زنم چون از وقتی که استاد زبانم (با اون همه پرستیژ و شخصیت !) به حسادت اعتراف کرده متوجه برق حسد تو چشمان این جور آدما میشم... 

دبیرستان یه معلم شیمی داشتیم بهمون می گفت اگه کسی داره به شما تهمت می زنه که چون ریاضی می خونین فخر می فروشین، شما بهش فخر بفروشین چون لیاقت شما فخره و لیاقت اون حسد!

ولی من همیشه فکر می کنم هیچ نیازی به فخر فروشی ندارم؛ شاید به طور کلی بگن باهوشی که ریاضی خوندی ولی گاهی وقتا آدم اون قدری که فکر می کنه باهوش نیست...