دست نوشته های دانشجویی

مثل اینکه دارم بزرگ میشم!
نشون به اون نشون که حرف های کلیشه ای دارن برام رنگ می گیرن! گاهی فکر می کردم که حرفای مامان بابام همه ش تکراریه و کلیشه است و به قول یه بنده خدایی من باب احترام چشم می گفتم... گاهی هم درباره ی حرف استادا، همین نظرو داشتم.
چقدر به نظرم خنده دار بود که می دیدم تو حکایت های قدیمی نوشته استاد مارا پندی ده...
الان خودم به جایی رسیدم که فقط تو اینترنت دنبال یه حرف حسابی می گردم؛ تکراری ترین حرفای پدر مادرم منو به فکر فرو می بره... و کلیشه ای ترین حرفای استادام به نظرم جذاب و کاربردی میاد.
این یعنی که من بزرگ شدم. نه؟!