دست نوشته های دانشجویی

یه فرقی بین کیفیت تحصیلات الان با گذشته هست که ذهنمو مشغول میکنه و این سوال که آیا میشه کیفیتو مثل گذشته بالا برد؟ برداشت عموم اینه که سواد برای نسل والدین های ما همون پنجم دبستان بود . برای نسل دهه پنجاه لیسانس ؛ دهه شصت  فوق لیسانس و دهه هفتاد هم که ما باشیم دکترا هم بگیریم با سواد نمیشیم.... این سوال که چرا کیفیت پایین اومده خیلی ذهنمو درگیر کرده. و اینکه کیفیت آموزش پایینه یا کیفیت یادگیری؟ نسل ها دارن تنبل و تنبل تر میشن. و البته علم داره هر دقیقه پیشرفت میکنه بلکه هر ثانیه... جواب های متعدد وجود داره. جوابایی که به ذهنم رسیده اولا همه از اول دبستان تو مغزشون این هست که من که نمیتونم با درس خوندن کار پیدا کنم! قاعدتا این ذهنیت مخربه... دو اینکه همه میدونن با ما یا بی ما تکنولوژی و علم پیشرفت سریع خودشو داره پس ما ترجیح میدیم مصرف کننده باشیم تا تولید کننده علم... علت بعد اینکه نسل ها دارن روز به روز تنبل تر میشن و معلم ها هم با خودشون میگن از اینا که چیزی در نمیاد بهشون آسون میگیرم برن بالا فارغ التحصیل بشن... ولی یه علتی که خیلی تفکر برانگیز بود جمله ای بود که پدرم گفت" درس ها پخته نشده، منتقل میشن" ... خب واضحه که معلم و شاگرد ها به هم وابسته اند. شاگرد بی انگیزه معلمو بی انگیزه می کنه و معلم بی انگیزه شاگردو بی انگیزه میکنه... یکی از دوستام چند سال پیش از اینکه مجبور شده بود 28 اسفند بیاد دانشگاه خیلی شاکی بود میگفت مگه اینجا خارجه که همه با انگیزه باشن؟ اینجا همه در اولین فرصت فرار میکنن..