خداوند اعداد صحیح را آفرید و مابقی کار بشر است.
(لئوپود کرانکر)
این حرف منظورش چیه؟ منظورش اینه که خداوند فقط چیز ابتدایی مثل اعداد صحیح را آفرید و بقیه را نیافرید؟ یا اینکه منظورش اینه که خدا به بشر سر نخ داد و بقیه رو سپرد به خودشون؟...
این سال هایی که درس خوندم، درسته از درس خوندن بویی نبردم، ولی سر کلاس همیشه حواسم به درس بود، چون واقعاً از ریاضیات لذت می بردم... بار اولی که استادی یه قضیه (که سخت نباشه) رو اثبات می کرد، یا بار اولی که نمودار خاصی رو برامون رسم می کرد، لحظه هایی که انتگرال های ریاضی عمومی رو حل می کردم، یه لحظه هایی بود که واقعاً حس می کردم آدم یادش می ره نفس بکشه! یه لحظه هایی که ناخودآگاه لبخند به لبم می نشست که خودم خبر نداشتم و استاد می پرسید چی شد؟ چرا خوشحال شدی؟! یا وقتایی که اعتراف می کردم که سؤالی که حلش رو پای تابلو نوشتم بلد نیستم! یه لحظه هایی که استاد به ساعتش نگاه می کرد و می گفت: خسته نباشید! تازه می فهمیدم که گذر زمانو حس نکردم، خودشیرینی می شد اگه می گفتم: استاد میشه کلاسو تموم نکنیم؟! نمی دونم قشنگی اینا به خاطر ریاضیات بود، یا بخاطر دوران دانشجویی...
بعضی چیزا ممکنه بعداً فقط خاطره بشن، مثل بعضی آدما... بعضی چیزا هم ممکنه فقط تجربه بشن، تلخ یا شیرین! شاید ریاضیات فقط برای من تجربه بشه، شاید کسی بعداً بپرسه این همه درس خوندی چی شدی؟! ولی اگر ریاضیات حتی یک لحظه هم برام کاربرد نداشته باشه، (که قطعاً داره ولی آدمای کوته فکر نمی دونن!) بازم می گم ریاضیات قشنگ چیز دنیاست! بازم میگم خوشحالم که ریاضی با من بود! هر چند که من با ریاضی نبودم. این همه قشنگی که توی ریاضی نهفته، کار یه بشر نیست، کار هزاران نفره، اونم نه آدم عادی، بلکه دانشمندان و نوابغ. این قشنگی ها رو بشر کشف کرده، و این همه زیبایی های ریاضی تنها خالقی مثل خدا می تونه داشته باشه...