دست نوشته های دانشجویی

امروز چند نفر از من کاری خواستند که نتونستم انجام بدم، خیلی با دلخوری از پیشم رفتن، ولی چند نفر هم بودن، که کارشونو راه انداختم، و بسیار ازم تشکر کردن و یکی شون بهم گفت تو خیلی خوش اخلاق و مهربونی... بهش گفتم ظاهرمو نگاه نکن... ولی خیلی اصرار داشت که دارم شکسته نفسی می کنم...

راستش هر جفتش برام ناراحت کننده بود، هم آدمایی که کارشون در حد توانم نبود، هم آدمایی که بیش از حد ازم تعریف کردن، تعریفایی که مال من نبود...

دلیلش چی می تونه باشه؟ کاری که برای ما سخته برای کسی آسونه، گاهی برعکس... چرا واقعاً درباره ی آدما زود قضاوت می کنیم؟...