دست نوشته های دانشجویی

شنبه رفته بودیم پیش یکی از استادا، تو اتاقش نشسته بود، ما که رسیدیم، پا شده برامون قهوه درست کرده، میگه شیرین می خورید یا تلخ؟ گفتیم معمولی... استاد گفتن میخای برات قند بیارم؟ گفتم نه! ترجیح میدم تلخ باشه... دوستم میگه تو که تلخ دوست نداشتی... گفتم دوست نداشتن قهوه ی تلخ به معنای دوست داشتن قهوه ی شیرین نیست... گاهی آدما تلخ دوست ندارن ولی، شیرینی بعضی چیزا مصنوعیه، بعضی چیزا شیرینیش لحظه ایه... تلخی به این شیرینی های مصنوعی ارجحیت داره...

گاهی اوقات یک لحظه شیرین یک عمر تلخی به دنبال داره، ولی گاهی یک لحظه تحمل تلخی تا آخر عمر شیرینی به همراهشه...