دست نوشته های دانشجویی

یکی از دوستام میخاست درس بخونه خلبان بشه. به هر کس رسید بهش گفتن ما سوار هواپیمایی نمیشیم که خلبانش زن باشه. بهش گفتم من سوار میشم تو برو درستو ادامه بده. گفتش تو هم فقط حرف میزنی به عمل که باشه تو هم سوار نمیشی. خلبانی رو ادامه نداد. ولی یه روز برای اولین بار میخاست پشت فرمون بشینه همه از ماشین پیاده شدن من نشستم اتفاقا نزدیک بود منو به کشتن بده ولی بهش ثابت کردم که پشتش هستم...

اعتماد کردن به کسی که هیشکی بهش اعتماد نمیکنه انصافا کار سختیه. ولی گاهی خیلی لازمه. دو نفر از همکلاسی هامون شدیدا به اپلیکیشن های ایرانی بی اعتمادن. دلیل هاشون فقط به درد خودشون میخوره. ولی خیلی دلم میخاست بهشون بگم شما ها مادرین. فرض کنید پسرتون کلی برای چیزی زحمت کشیده باشه؛ مردم با دلایل بسیار قانع کننده به زحمات پسرتون بی اعتماد باشن. اون موقع چه کار می کنید؟!

من معمولا همه موضوعات رو احساسی میکنم! ولی از جنبه های منطقی هم بهش نگاه میکنم. اکثر اوقات پیش بینی های اجتماعی من درست در میاد. من مرده شما ها زنده. از این دلایل منطقی برای بی اعتمادی به هم وطنامون پشیمون میشیم...